When it rains...
Daarnaast was het helemaal belabberd gesteld met m'n eetmogelijkheden. Ik kreeg amper nog een hap door m'n keel, en da's ook al niet zo ideaal natuurlijk als je al extra energie nodig hebt om te ademen en zo. Niet voor niets ben ik sinds het begin van de problemen al 20 kg afgevallen. Vrijdag kreeg ik dus een sonde (buisje via m'n neus naar de maag) om op die manier wat bijgevoederd te worden. De hoeveelheid werd lichtjes opgevoerd, en op zondag resulteerde dat erin dat ik 's avonds net iets tè missellijk werd, braakneigingen kreeg en de sonde 'uitgebraakt' werd.
Zowel de prof als de assistent waren het ermee eens dat ik eerst weer zou proberen om wat te eten (zo'n sonde is geen pretje) dus nu probeer ik toch zo goed en zo kwaad mogelijk te eten. Voorlopig lukt dat toch een beetje.
En als kers op de taart (en meteen ook de reden van de titel van deze posting). Mijn opa's buik is de afgelopen dagen spectaculair opgezwollen. Volgens zijn huisarts is het geen bloed, vocht of stoelgang, dus blijft alleen de optie van een zeer snel groeiende tumor open. Donderdag wordt hij in het ziekenhuis onderzocht om deze diagnose te bevestigen. De verwachting van de arts (eigenlijk bijna zekerheid) is dat er daarna meteen begonnen wordt met morfine en palliatieve zorgen en dat het geen lange lijdensweg wordt. M'n opa langs moeders kant, en mijn ma is enig kind. En ondertussen zit ik nog steeds hier in Leuven dus...
When it rains... it pours
04-'08 Goed nieuws
03-'08 Live from Leuven
Reacties
Je weet wat ze altijd zeggen: "ach, hij eet al weer, dus het gaat weer beter" maar op zo'n manier is het nu ook ruk natuurlijk.
Zijn er voor een snel opgezwollen buik maar zo weinig opties? In ieder geval veel sterkte aan jou, je moeder en je hele familie.

Sterkte.
Op dit moment ben ikzelf in behandeling voor lymfeklierkanker (Hodgkin variant) & mogelijk schildkliercarcinoom, wat niet hetzelfde is als mucoviscidose, maar ik versta maar al te goed wat ziek zijn wil zeggen.
Volgens de dokters ziet het voor mij er gunstig uit; ik zou moeten binnen een klein half jaar terug de oude zijn. Hopelijk is dat voor jou ook zo.
Blijkbaar delen we een gemeenschappelijk uitlaatklep: ik blog af en toe ook om aan mijn vrienden en kennissen te laten weten hoe het ermee staat (http://donkeredagen.blogspot.com).
Ik duim er alleszins voor en nog veel sterkte!
Normaal reageer ik nooit op blogs. Maar die van jou vol ik wel al een tijdje.
Ik wil je via deze weg dan toch ook heel veel sterkte wensen, want het is allemaal niet niks.
Zoals LuckyY net al zei: life's unfair...
Heel veel sterkte!

Brr een sonde. Ik werd van het ding alleen al straalmisselijk. Dat zal bij jou denk ik niet anders zijn. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat je zoveel eten binnen kunt houden dat je weer iets op krachten kunt komen. Er wachten nieuwe longen op je maar dan moet je wel wat opknappen.
Triest dat het leven van je opa zo moet eindigen. Ik hoop dat je 'm nog kunt zien voor die tijd. Sterkte met alles joh!!
Reageren is niet meer mogelijk